dag 8: Een superchill verslag van Maurice

Hoi,

Vandaag was het heel erg warm. We zitten in de zomer in de woestijn van Israël, in het Timna park en zodra de zon hier op komt stijgt de temperatuur binnen een uur van 28 naar 40 graden. Tenminste, voor mijn gevoel (voor het idee: s'middags zei de auto dat het 47 graden was) Ik werd deze zonnige ochtend wakker in mijn machtige matrassenfort (ja ik heb gisteren een fort gebouwd van matrassen en daarin geslapen. ) doordat mijn liefdevolle reisgenoten mijn fort neerhaalden en mij bedolven onder de puinresten. Het vooruitzicht van de dag was dat iedereen een bak yoghurt naar binnen mocht werken om daarna midden in de woestijn van 8 uur s'ochtends tot 4 uur s'middags een tent op te poetsen. Het was gisteren warm, het was vannacht warm en deze ochtend was het nog steeds warm. Ik was sloom en moe door de warmte en het slaaptekort, en zou het liefst mijn matras in de vrieskist willen leggen en daar verder slapen. Daarnaast voelde ik er niet veel voor om mijn dag toe te wijden aan kapot zweten in een woestijn. Door dit alles kwam het er op neer dat ik geen zin had in de dag. Echt geen zin. 

Als ik nu terugkijk kan ik niet anders dan toegeven dat ik een prachtige dag heb gehad. Echt een prachtige dag. Het opruimen van onze slaapplek ging wel moeizaam maar na het ochtendgebed gingen we gezegend aan de gang. Ik mocht samen met de andere mannen werken aan Gods tent, de tabernakel. We aan de achterkant van de tent pinnen in de grond slaan en het doek van de tent daar op spannen. In de hitte is dit normaal geen doen en ik had veel geklaag verwacht maar het was supermooie om te doen. Tijdens het werk begonnen we liederen te zingen ter ere van de Here en hierdoor kwam er alleen maar zegen in de stemming. Iedereen genoot en broederschap ontstond in de 42 graden dorre plek. Het was een getuigenis dat wanneer je samen met God aan het werk gaat, Hij je kracht en vreugde geeft waardoor de stomste taken heerlijke aanbidding worden. 

Nadat we de taak waarmee we tot 4 uur bezig zouden zijn in 2 uur hadden gedaan, kregen we een rondleiding door de tabernakel. Het was echt schitterend om te zien hoe elk klein detail in de tabernakel verwijst naar Jezus, de Messias. Van het offer tot verzoening tot wederopstanding. Alles in de tabernakel schreeuwde door de gids heen dat het altijd Gods plan is geweest om Jezus te sturen zodat wij in eenheid en liefde met God zouden leven. Ik vond het prachtig om te zien hoe God ernaar verlangt om weer de intimiteit die Hij met Adam en Eva had opnieuw aan te gaan. Daarnaast vond ik het ook tof om te zien hoe die tabernakel er nu echt uitzag een paar duizend jaar terug, maar het mooiste blijft toch dat het getuigenis van Jezus ging leven door de tabernakel heen. 

Na de tour gingen we op weg maar Eilat. Na een half uurtje van roadtrip en aanbidding in een busje stopten we om een broodje falafel naar binnen te werken en daarna de Rode zee in te duiken. Dit was echt superchill. Als je je al twee dagen kapot zweet is het zo fijn om een koele plas water in te duiken. Hoe erg dit verfrist is in ons luxe kikkerlandje niet te bedenken. Terwijl ik dit vertel is het apart om te beseffen dat koel zeewater in dit geval water was van 28 graden. En ja, dat voelt koud en verfrissend wanneer het 45 graden is uit het water. Nadat ik afgekoeld ben heb ik nog een zeebaars gevangen met een stukje visdraad en haak die ik een paar dagen geleden van een visser bij een natuurzwembad. Ik verwonderde me tijdens het vissen over de rijk gekleurde vissen die op de restanten van mijn broodje falafel af doken. Een 30 cm grote gele kogelvis en allerlei andere vissen die je normaal alleen maar in de dierenwinkel vind zwommen om het haakje heen, alleen maar om ervoor te zorgen dat ik erin faalde in hun vriendjes te bbqen. Het blijft tof om in superhelder water te zien hoe vissen op je aas afduiken. 

Na het zwemmen en vissen zijn we naar the Shelter gegaan. Het lijkt wel op een of andere zendingspost waar we in kamers van 3x4 meter met vijf mensen slapen. We kwamen op de dag dat zij s'avonds een bijeenkomst hebben waar iedereen bijbelstudie volgt, aanbiddingsliedjes in 5 talen zingt en daarna samen eet. Ik vind het heel tof om allerlei soorten mensen te mogen ontmoeten hier en samen met andere nationaliteiten dezelfde God te aanbidden. Op het moment dat ik dit typ geniet ik nog wat na van de dingen die ik vandaag mee mocht maken en zie ik uit naar wat ik hier nog meer mee mag maken en naar een heel simpel maar toch belangrijk iets: mijn bed. Hiermee wil ik ook afsluiten. Ik wil iedereen vragen om te blijven bidden voor ons, dat we God hier in alles mogen ervaren en we dingen mogen meemaken waarvan we de rest van ons leven tot ere van God zullen getuigen. Ik wil je namens de Promision groep bedanken voor het lezen van onze blog. Wees gezegend!

Maurice