Dag 11: dag 2 in Jeruzalem ! (Kerstin)

Lieve allemaal,

Vannacht was onze eerste nacht in het Abraham-hostel in Jeruzalem. Na een lekker ontbijt, vertrokken we vanochtend allereerst naar het oude gedeelte van Jeruzalem. Hier hielden we op een grasveldje een bijbelstudie, waarin we veel te weten kwamen over deze prachtige stad. We zagen al gauw dat niets in Jeruzalem 'normaal' is (zo loopt iedereen er echt anders bij dan dat wij gewend zijn), maar Kid leerde ons dat we niet gefocust moeten zijn op deze maatstaf. God vraagt niet van ons dat we normaal zijn, Hij vraagt van ons of we Hem willen volgen. 

Hierna gingen we de stadsmuur op, via de Jaffa Gate. Hier zagen we duidelijk het verschil tussen het oude en nieuwe gedeelte van Jeruzalem. Het nieuwe gedeelte is nog maar vanaf 1967 gebouwd, terwijl dit al zeer ontwikkeld is (!). Op de muur keken we ook nog uit op de duisternis die David in Psalm 23 noemt: '(uit mijn hoofd): Al ga ik door een dal van duisternis, ik zal niet vrezen, want U bent bij mij, Uw stok en Uw staf vertroosten mij'. Omdat deze Bijbeltekst is gebruikt bij het overlijden van een dierbare, was dit voor mij een bijzonder moment.

Via de Zions Gate en de Zionsberg vervolgden we onze reis naar de zaal waarvan wordt gedacht dat Jezus hier samen met zijn discipelen het laatste avondmaal heeft gehouden. Hoewel het natuurlijk niet helemaal zeker is dat dit ook daadwerkelijk dé plaats is waar het plaatsvond, is het idee heel bijzonder en aangrijpend. Opnieuw komt de Bijbel tot leven. 

Daarna gingen we naar de plek waar wordt gezegd dat David begraven is. Hier moesten mannen en vrouwen gescheiden naar binnen gaan. We zien mensen bij dit 'graf' bidden en lezen. Na zoveel al te hebben gezien, waren we toe aan een lunch.

Vervolgens gingen we naar de westerse muur (ook wel klaagmuur genoemd). Dit is de plek waar joden het dichtst bij God kunnen komen. Ook hier moeten mannen en vrouwen gescheiden naar binnen. Mensen stoppen briefjes tussen de muren met gebeden; er wordt gebeden bij de muur en je hoort sommigen hardop het uitroepen naar God. Ik vond dit bijzonder, maar had er zelf niet zoveel mee. God is voor mij overal, en in mijn hart komt Hij dichterbij. Mijn gebed is dat zij dat ook zo mogen ervaren.

Om uiteindelijk bij de tram te komen, moesten door de Damascus Gate. Hiervoor bevond zich een Arabische (Oosterse) markt. Dit heb ik als best heftig ervaren. We moesten goed bij elkaar blijven, omdat we te horen kregen dat deze mensen ons vervloeken. Je voelt gewoon dat je door een stuk duisternis loopt. Zonder de aanwezigheid van politie, hadden wij hier als christenen niet kunnen lopen! Gelukkig hebben wij een God die groter is.

Met de tram zijn we nog naar de markt geweest om eten te kopen voor vanavond en te kijken voor souvenirs. Na het avondeten en opnieuw een bijbelstudie, hadden we een vrije avond. Deze heeft iedereen op een andere manier ingevuld. Ikzelf heb goede gesprekken gehad en met mijn medereizigers mogen bidden op het dakterras. Een heel drukke en volle dag, waarin God steeds groter wordt en ik kleiner!

Liefs Kerstin